Ik heb het hier niet over mensen doelbewust misleiden. Ik heb het hier niet over pathologische leugenaars, die iedereen bedonderen, inclusief zichzelf. Ik heb het niet over mensen die zo geloven in hun eigen verzinsels, dat ze die voor waar nemen.
Ik heb het over kunst. Want zodra je op een podium staat, verwacht het publiek dat je de dagelijkse sores overstijgt. Je geeft een illusie. Je zet een masker op want alleen je alledaagse zelf ten tonele slepen, dat is saai. Dus zet een hoedje op, trek een glitterjasje aan en zet je gekste beentje voort. Daarbij moet je wel geloofwaardig zijn. Dus je bent jezelf, maar ook niet.
Het is een leugen in commissie. Iedereen weet wel dat een rockster ook naar de w.c. moet. Maar vergroot hier wat uit, laat daar wat weg en iedereen heeft een illusie waarmee hij of zij de dagelijkse realiteit even kan vergeten. Het is fijn om je even te kunnen identificeren met een 'held'.
Ook voor het podiumdier zelf is het heerlijk om een even een held te kunnen zijn. Je krijgt er waardering voor terug. Voor sommigen is na de rock'n'roll ook sex en drugs weggelegd. Dan moet je je masker na de show nog even ophouden. Maar mij is de rock'n'roll en de waardering al leuk genoeg. Na de show nog even napraten met een biertje erbij en daarna zelf de rommel weer opruimen. Masker weer af, terug in de realiteit.
Het is pas pijnlijk als je dat masker niet meer af kan zetten. Of erger nog, als je niet in de gaten hebt dattie nog op je bakkes zit. Dat niemand je dat vertelt, terwijl je de rockster staat uit te hangen bij het afrekenen van je dagelijkse boodschappen. Dan ben je eenzaam....
Masker op, masker af. Was het in het dagelijks leven ook allemaal maar zo simpel. Pinokkio kon niet zo goed liegen. Maar mensen zijn niet van hout, bij ons is dat veel moeilijker te zien. O.k., mensen die moeite hebben met het vertellen van de waarheid verraden zichzelf door bijvoorbeeld met de hand aan de neus te zitten. Maar dat is een stuk minder betrouwbaar dan die neus van vriend P..
Ik kan het mijzelf verantwoorden af en toe een masker op te zetten. Het is immers voor iedereen duidelijk, het wordt van me verwacht. Maar ik zet heel bewust mijn masker ook weer af. In het dagelijks leven probeer ik oprecht te zijn. Mijn neus is toch een beetje van hout, vermoed ik.
Hoewel ik zo min mogelijk tijd wil verspillen aan pathologische leugenaars en 'losers' die vergeten hun masker af te zetten, intrigeren ze wel.
Daarom dit clipje van de Henry Rollins Band met het briljante liedje 'Liar'. Heerlijk sarcastisch!
3 opmerkingen:
Geinig filmpje Ben! De tekst sarcastisch maar ook heel herkenbaar temeer omdat ik, heel dicht in mijn omgeving, een pathologisch leugenaar ken. Dan weet je af en toe niet wat je meemaakt.
"Dus je bent jezelf, maar ook niet." Eindelijk iemand die begrijpt dat je op het podium iemand anders kan zijn en voelen dan in het dagelijks leven. Wanneer ik mensen vertel dat ik mij in het dagelijks leven onzeker voel, maar op het podium zo vrij als een vogel sta te dansen, kijken ze raar op. Het geeft mij een enorme kick om voor mensen op te treden, maar alleen als ik me achter de dans als mijn masker kan verschuilen.
Inspirerende blog Ben!
Leuk en herkenbaar. Ik ben vorige week zaterdag bij Di-rect geweest, Een vriendin van mij werkt voor hun. Eerst heb ik met hen gegeten, erg leuke mensen. Op het podium zie je inderdaad een illussie. Wel grappig om hen daarna in de pauze te spreken en dan de uitgelopen make-up te zien en de vermoeide gezichtjes.
Leuk stuk, grappig geschreven!
Een reactie posten